Numbers Built: 1
Configuration: 90º V8
Location: Front, longitudinal
Displacement: 4.638 l (283.0)
Aspiration: N/A
Power: 310 bhp
Gearbox: 4-speed manual
Drive: RWD
Weight: 850 kg
Top Speed: 295 km/h (183 mph)

Gdy w ’53 pokazano C1, to średnio się on nadawał do wyścigów. Zestawiano go z 300 SL Mercedesa, który ważył to samo a miał lepsze hamulce, lepiej się prowadził a koni mechanicznych, to miał od chuja do płota. Corvetta nawet nie miała podejścia, ale gdy już dostała V8, to ojciec projektu – Zora Arkus-Duntov, rozpoczął prace nad przeróbkami na tor.

Amerykański kierowca John Fitch dostał 4 sztuki takiego pojazdu na 12-godzinny wyścig na Sebring w 1956. Takie Chevrolety miały sportowe zawieszenie i przerabiany silnik. Nowy rozrząd, przeniesione kolektory i po dwa poczwórne gaźniki – słowem… 250 koni. I to dało 9 miejsce na mecie.

Potrzebny był nowy projekt. Występ na Sebring był dość obiecujący, więc Duntov zaczął grzebać nad kompletnie nowym pojazdem. Cała karoseria z magnezu została umieszczona na rurowej ramie. Na tylną oś trafiły DeDiony.

Auto nazwano SS i dano szanse dojść do głosu na Sebring 1957. John Fitch miał zasiąść za kierownicą podczas 12-godzinnego wyścigu. Otwarcie było dość obiecujące a Fitch stanowił niemałe zagrożenie w stawce. Niestety, na 23 okrążeniu musiał się wycofać. Później jeszcze zmontowano taki plastikowy daszek do testów ale, mimo iż pojazd dawał radę w dziewiczym wyścigu, to już nigdy nie pojechał na tor. W 1958 pomagał tylko testować nową wyścigową Corvettę Stingray.

ZDJĘCIA: ultimatecarpage.com ARTYKUŁ: ultimatecarpage.com WERSJA POLSKA: Krzysztof Wilk

Numbers Built: 4640
Configuration: Blue Flame Straight 6 OHV
Location: Front, longitudinal
Displacement: 3.859 l (235.5)
Aspiration: N/A
Power: 150 bhp
Gearbox: 3-speed Powerglide Automatic
Drive: RWD
Weight: 1309 kg
Top Speed: 164 km/h (102 mph)
0-100: 11.0s

W nowojorskim hotelu Waldorf Astoria miała miejsce Motorama 1953, podczas której to przedstawiono światu legendę motoryzacji – Corvettę. Zdecydowanie nie porwała tłumu od razu – wręcz przeciwnie, po 3 latach chciano nawet zaprzestać produkcji. Chevrolet Corvette był odpowiedzią GM na stale rosnące zapotrzebowanie na europejskie kabriolety. Podczas projektowania nadwozia skupiono się na zachowaniu niewielkiej wagi, co pozwoliłoby konkurować z małymi roadsterami z europejskim rodowodem. Sporo zaoszczędzono wykonując całą karoserię z włókna.

Samochód napędzała 150-konna rzędowa jednostka o sześciu cylindrach połączona z 3-biegową skrzynią Powerglide. W połowie 1954 auto dostało boosta w postaci dodatkowych 5 koni mechanicznych a w ostatnim roku produkcji tej serii (C1), czyli 1955, auto można było już nabyć ze 195-konnym V8 i 3-biegowym manualem.

Samochody wychodziły z fabryki we Flint, w Michigan już w czerwcu 1953. Wszystkie 300 sztuk (w pierwszym roku powstało tylko tyle) miały czerwone wnętrze. Na sezon 1954 planowano zwiększyć produkcję do 10000 modeli, ale finalnie było ich 3640 z czego 1/3 się NIE SPRZEDAŁA do końca roku. Kiedy koniec Corvetty był już tuż-tuż, wyprodukowano ledwie 700 sztuk modelu ’55 Corvette.

Co zawiniło? Napewno sukces Forda Thunderbirda [1955] był główną przyczyną słabej sprzedaży. W odpowiedzi Chevrolet musiał mocno przeprojektować cały model na rok 1956. Zmianie uległo zawieszenie, silnik i karoseria. Po ciężkich trzech latach nadszedł koniec posuchy i od 1956 sprzedaż rosła z roku na rok coraz bardziej. Auto numer 10000 zjechało z fabryki w 1960.

ZDJĘCIA: ultimatecarpage.com ARTYKUŁ: ultimatecarpage.com WERSJA POLSKA: Krzysztof Wilk