RX7

1986 – Mazda RX7S

Autor Krzysztof Wilk

Numbers built: 2
Configuration: 13B G3 Wankel 3-rotor
Location: Front-Mid
Displacement: 1.962 l (119.7)
Aspiration: N/A
(Nippodenso fuel injection)
Power: 450 bhp
Gearbox: 5-speed manual
Drive: AWD
Weight: 950 kg

Grupę S zapowiedziano w 1985 jako możliwą podmiankę w regulaminie ówczesnej Grupy B. Mówiono wtedy o tylko 10 sztukach aut wymaganych do homologacji, więc auta na zawodach mogły być w praktyce prototypami. Debiut miał przypadać 1 stycznia ’88 ale oba formaty – tak Grupa S, jak i Grupa B – zostały skasowane.

Mazda rywalizowała w zawodach Grupy B, ale tylko raz zasiadła na podium. Mało kto wie, ale Japończycy kminili coś z autem do prototypowni. Ten model miał powstać na bazie FC3S z ramą rurową a silnik takiej rajdówki stanowiło rotacyjne 13G, czyli wolnossące serce, które jest prekursorem wirówki z 757 LeMans. Seria 20B z 757 potrafiła wyciskać 450 koni mechanicznych. Silniki Wankla mają to do siebie, że są niewielkie, co pozwoliło zaoszczędzić sporo miejsca pod maską. Całą jednostkę umieszczono głęboko cofniętą z przodu i poprawiono w ten sposób rozkład masy. Można było zrobić silnik centralnie – co było już normą w tamtym okresie, ale w cofnięto-przednim układzie jest bardziej przewidywalny biegunowy moment bezwładności i w rezultacie auto łatwiej się prowadzi przy zmiennych warunkach na drodze. Tak robił Opel. Do pewnego stopnia było tak też w Audi.

Auto miało przewagę nad B-Grupową Mazdą w postaci A: napędu na 4 koła, i B: 4 kół skrętnych. Obok 5-biegowej skrzyni FFD wychodziła wajcha do blokady dyferencjału. Zawieszenie składało się z podwójnych wahaczy i podwójnych amortyzatorów przy każdym kole. Szeroka karoseria skrywa całą konstrukcję pod podnoszonymi maskami z przodu i z tyłu. Skromne wloty powietrza dostarczają chłodzenie dla elementów skrzyni i przekładni różnicowej a większe wycięcie na dachu kieruje powietrze do chłodnicy oleju. Sama chłodnica znajduje się z przodu pojazdu i wspomagana jest układem wywietrzników na masce.

Podobno w zakładach MRTE powstały dwie sztuki RX7S i nie ma solidnego źródła informacji co do tego jak bardzo są do siebie podobne. Auto wygląda na ukończone, ale bardzo surowy stan sugeruje, że żadne testy się nie odbyły. Niestety do Grupy S nie doszło, więc Mazda nigdy nie jeździła sportowo.

ZDJĘCIA: rallygroupbshrine.org
ARTYKUŁ: rallygroupbshrine.org
WERSJA POLSKA: Krzysztof Wilk

1984 – Mazda RX7 FB Group B

Autor Krzysztof Wilk

Configuration: 13B RESI, 2 rotors Wankel
Location: Front, longitudinal
Displacement: 1.308 l (79.8) x2
Aspiration: Naturally Aspirated, MRTE Weber 51 IDA carburetor, Bosch L-Jetronic, 3x high flow fuel pumps
Power: 300 bhp
Gearbox: 5-speed MRTE/PBS dogleg manual
Drive: RWD

Mazda Rally Team Europe nie miała prawie żadnego wsparcia od Mazdy a i tak w 1984 wskoczyli z Gr2 do GrB z pierwszą generacją RX-7 (FB). Pojazd zapezentowano dość późno, bo pod koniec produkcji modelu i było to wątpliwym zagraniem, bo FB było już trochę wysłużoną platformą a w rajdach jedyną słuszną drogą był napęd 4×4. PR-owo jednak był to zbyt wielki kąsek, żeby nie spróbować. Grupa B była niezwykle popularna i kochana przez fanów już od pierwszych wyścigów na tych zasadach. Mazda więc opracowala swój pojazd na bazie FB GSL a RX-7 był flagowym modelem Mazdy – w Grupie B nikt nie wystawiał swoich „wizytówek”, tylko budowano pojazdy które bardziej się nadawały. Cała wersja FB sprzedała się w ilości 470 tysięcy, więc o homologację się nie martwiono. Wymagano już tylko 20 sztuk wersji evo, więc to załatwiono na szybko. Zwykła RX-7 średnio przypominała rajdówkę – wersja evo, to już inna historia.

Rajdowa Mazda miała szersze nadkola i spojlery z kompozytów, chłodnicę za tylną klapą, podkręcone zawieszenie i wysokoobrotową rotacyjną jednostkę 13B o mocy koło 300 koni. Poza tym Mazda z Grupy B była rajdówką jak każda inna w tej klasie. I mimo, że większość części MRTE musiało wyklepać na własną rękę, to zdołali czymś takim w nierównej walce ukończyć Rajd Akropolu na 3 miejscu w 1985. Niestety RX-7 długo w WRC nie zabawiło, to i większych sukcesów brak. W 1985-86 RX-7 jeździły dwie dupeczki – Minna Sillankorva i Johanna Flinck z prywatnego teamu Haka-Auto, ale nigdy nie ukończyły, bo a to alternator, a to coś innego. W każdym razie, przez 3 lata zmagań Mazdy RX-7 – jak już dojeżdżały do końca wyścigu – to kończyły w ’84 roku na 9 pozycji, w ’85 między 11-3 miejscem i w ’86, ten co się nie rozbił, dojechał 6 w Nowej Zelandii. Trzeba przyznać, że wyniki całkiem przyzwoite na tak krótką karierę i – co ważniejsze – tak silną rywalizację. MRTE o własnych siłach walczyło z Fordem, Audi, Lancią, Peugeotem i Renault z pełnym wsparciem. Do tego dochodziła jeszcze silna Toyota i Nissan a Mazda i tak potrafiła znaleźć się w pierwszej dziesiątce.

W 1986 MRTE rozpoczęło prace nad prototypem do Grupy S wpychając napęd 4×4 do drugiej generacji (FC) tego modelu, ale wszyscy wiemy jak Grupa S skończyła…

ZDJĘCIA: favcars.com | rallygroupbshrine.com ARTYKUŁ: rallygroupbshrine.org WERSJA POLSKA: Krzysztof Wilk